Malarstwo - obrazy wielkich mistrzów malarstwa
Pokłon trzech króli – obraz Pietro Perugino
Pietro Perugino (ok. 1450 – 1523), wybitny włoski malarz okresu Renesansu (ze szkoły umbryjskiej), był uczniem Piero della Francesca i Andrea del Verrocchio, nauczycielem Rafaela i przyjacielem Leonarda da Vinci.
Wśród jego dzieł z najwcześniejszego okresu jest też pięknie i słodko namalowany pokłon trzech króli.
Pietro Perugino, Pokłon trzech króli, 1473, olej na desce, 241 x 180 cm, Galleria Nazionale dell’Umbria, Perugia
Kup reprodukcję na płótnie: Perugino, Pokłon trzech króli.
Opis obrazu
Malarz namalował na tym obrazie wszystkie charakterystyczne elementy w komplecie:
- Gwiazda Betlejemska kierująca promień prosto na małego Jezusa,
- stajenka, łącząca w sobie elementy drewniane z kamiennymi,
- wół i osioł przy żłobie,
- Święta Rodzina z aureolami nad głowami,
- trzej królowie w klasycznym składzie: starzec, mężczyzna w sile wieku i młodzieniec, łatwi do zidentyfikowania dzięki temu, że pierwszy klęczy przed Jezusem, zaś dwaj pozostali mają w dłoniach dary, a na głowach korony,
- grupa osób towarzyszących – za plecami królów,
- kawałek końskiego łba reprezentującego środek transportu trzech króli,
- piękny krajobraz w tle.
Interpretacja obrazu
Młody Pietro Perugino trzyma się religijnych oczywistości. Święta Rodzina jest święta, wszystkie osoby mają więc aureole. Malarz zaznaczył zarazem w sposób przejrzysty hierarchię. Licząc od głowy klęczącego króla, widzimy ustawione niemal w jednej linii trzy głowy, w kolejności od najważniejszej (Jezusa), poprzez drugą co ważności (Maryi), a skończywszy na najmniej ważnej (świętego Józefa).
Dwa drewniane słupy, na których wspiera się drewniany dach, mają dodatkowe zadanie. Pierwszy z nich oddziela świętego Józefa od Maryi z Dzieciątkiem. Święty Józef nie ma też takiego jasnego blasku na twarzy jak Maryja z Jezusem, oprawiona niejako w ramy. Byłaby to klasyczna renesansowa Madonna z Dzieciątkiem, gdyby nie okoliczność, że Jezus ma uniesioną prawą rączkę w geście błogosławieństwa.
Drugi drewniany słup oddziela z kolei Świętą Rodzinę od całej reszty postaci. Należy przy tym zauważyć, że pomiędzy Jezusem a królami i resztą osób Perugino namalował jeszcze osła i woła. Zważywszy, że te bydlątka miały symboliczne znaczenie pogaństwa, żyjącego dotąd w duchowej ciemności, ale właśnie otwierającego się na przyjęcie światłości, która przyszła na świat, możemy uznać, że ta centralna prawie pozycja bydlątek jest znacząca. I w tym kontekście warto zauważyć, że wół spogląda w stronę królów, a osioł w stronę Maryi z Jezusem, żeby zaznaczyć jeszcze dobitniej, że te dwie grupy stanowią dwie strony relacji, jaka tu zachodzi.
W przedstawieniu grupy trzech króli Pietro Perugino akcentuje przede wszystkim jej oddzielenie od Świętej Rodziny – zupełnie inaczej, niż będzie to robił sto lat później El Greco, otaczający Jezusa kręgiem składającym się z trzech króli, Maryi i Józefa. Przedstawienie najstarszego króla klęczącego przed Jezusem jest pewnym kompromisem. Nie ma tu wprawdzie całowania w stópkę, ale jest udzielanie przez Dzieciątko błogosławieństwa starcowi. Poza tym jednak zaznaczony jest aspekt partnerstwa i komunikacji: starzec i dziecko patrzą sobie w oczy. Brakuje korony złożonej u stóp Maryi i daru wręczanego Jezusowi.
Rozmowa dwóch pozostałych króli jest motywem pojawiającym się też na innych renesansowych przedstawieniach trzech króli, ma zaś ona na celu pokazanie, że królowie stanowią grupę, w której występują wzajemne relacje i interakcje – zresztą sam fakt ich zróżnicowania pod względem wieku też ma takie znaczenie.
Kompozycja całego obrazu sprawia, że Jezus został z trzech stron odgrodzony od świata zewnętrznego – otwarta jest tylko przestrzeń od strony widza, który może spokojnie go oglądać z poczuciem, że przynajmniej w tej chwili nic mu nie zagraża. Mam tu na myśli nie tylko stajenkę i grupę ludzi, ale też dwie skały po dwóch stronach obrazu oraz stromą skarpę nadmorską, czyli ukształtowanie terenu, dzięki którego droga dojazdu do stajenki jest wąska.
Jeżeli podoba Ci się ten wpis, podziel się nim albo zostaw komentarz pod postem. Z przyjemnością poznamy Twoją opinię.
Komentarze
- Nie znaleziono komentarzy
Szukaj na blogu
Kategorie
-
Malarstwo polskie
-
Malarstwo religijne
-
Prywatne życie arcydzieł BBC
-
Malarstwo wg nazwisk malarzy
-
Luis Falero
-
Salvador Dali
-
Leonardo da Vinci
-
Paul Gauguin
-
Rafael
-
Egon Schiele
-
Witkacy
-
Lukas Cranach Starszy
-
Max Ernst
-
Gustav Klimt
-
Michał Anioł
-
Sandro Botticelli
-
El Greco
-
Andrea Mantegna
-
Albrecht Dürer
-
Francisco Goya
-
Pablo Picasso
-
Francesco Hayez
-
Giotto
-
Berthommé de Saint André
-
Pietro Lorenzetti
-
Piero della Francesca
-
Andrea del Verrocchio
-
Tintoretto
-
Giorgione
-
Cima da Conegliano
-
Pietro Perugino
-
Giovanni di Paolo
-
Francis Bacon
-
Jacopo Bassano
-
Hieronim Bosch
-
Tycjan
-
Benjamin West
-
Fra Filippo Lippi
-
Edward Burne-Jones
-
Bartolomé Esteban Murillo
-
Peter Paul Rubens
-
Fra Angelico
-
Gentile da Fabriano
-
Domenico Ghirlandaio
-
-
Malarstwo współczesne
-
Słynne obrazy
-
Malarstwo historyczne
-
Malarstwo mitologiczne
Login to post a comment
Skomentuj jako gość